با تلنگــری بارانـــی میشوم

با فریـــادی میشکـــنم...

با پشت کردنـــی ویــران میشوم...

به راحتــی وابستـــه میشوم...

هنــوز هم با عروســـک هایــم حرف میزنم...

هنوز با مــداد رنگـــی خانه ی رویا هایم را به تصویر میکشم...

هنوز هم برای شــــــــکلات جان میدهم...

من دخترم...

هرگز مرا نخواهی دانست...

هرگز سرچشمه ی اشکهایم را نمی یابی...

مگر از جنس من باشی...

من دخترم...

از نسل لیلی...

از نسل شیرین...

مـــن عاشـــق ایــن دختـــر بودنام...

عاشـــق ایـــن دنیای صورتیـــم...

عاشـــق دغــدغــه های دخترونــم...

جیـــغ های بنفش از ته دلــ تو شـــهر بازی...

چیــــدن لاکــای رنگو وارنگم...

بهم ریختنشون... چیدنشون... و باز دوباره...

دورهمـــی هــام بـا دختــرای فامیــــل پچ پچ های درگوشیمـــونو

یهو ریــــــــز ریـــــــــــز خندیدنامون...

سر گزاشتن روی شونه ی دوستمو های های گریــــه کردن...

لوس شدنام واسه بابایـــــــــــــــی...

قهر کردنام با مامان خانـــــــــوم و هَــــووی مامان شدن...

مـــن دخترونگــــــی هامـــو با هیچـــی عـــوض نمیکـــنم...

نه با تماشای فوتبال از تو ورزشگــــاه...

نه با سیگار کشیدن تو پیاده رو های شهـــر وقتی آسمونش

آبـــــــریه...

نه با هیچیه هیچی...

دنیای دخترونــــمو فقط یه دختــــر میتونه حسش کنــــــــه...♥